Julita Korgol

About Julita Korgol

Posts by Julita Korgol:

NASZE MYŚLI SĄ JAK DŹWIĘKI

Julita Korgol 4 czerwca 2021 Bez kategorii

NASZE MYŚLI SĄ jak DŹWIĘKI – ŻYCIE I ŚMIERĆ JEST także W MOCY TWOICH MYŚLI

Ponieważ światło w swojej istocie jest dźwiękiem, to swoją mową uwalniasz światło, czyli zapalasz lub gasisz życie.

Przeczytałam o pewnym naukowym odkryciu. Stwierdzono w nim, że cząsteczka światła jest najmniejszą cząsteczką na świecie. Cząsteczka ta, sama w sobie, składa się z dwóch innych cząstek wyglądających jak dźwięk lub fala dźwiękowa. Wygląda więc na to, że to co my widzimy i nazywamy światłem, jest w rzeczywistości dźwiękiem. W końcu to przecież słowem został stworzony świat, gdy Pan nieba i ziemi powiedział: „niech stanie się światłość”. W ten sposób został uwolniony dźwięk, który my ludzie widzimy jako światło.

Nasze słowa, będące przecież dźwiękami, rozchodzą się więc tak samo jak światło. Rozchodząc się docierają tak naprawdę do wszystkich miejsc twojego życia i życia innych ludzi, ponieważ działają jak cząsteczki światła. Mogą działać z taką siłą jak fala wody, która jak tsunami może coś zmieść z powierzchni i zniszczyć. Mogą też być jak życiodajny, letni deszcz co daje wzrost ziarnu i zwiastuje nowe życie. Mogą być używane w zależności od potrzeby i od celu, który zamierzamy osiągnąć.
Bądź zatem świadomy, że dźwięk twoich słów jest jak światło- dotrze do celu wcześniej lub później.

Gdy Bóg powołał świat do istnienia Swoim słowem, mówiąc niech stanie się światłość, wypowiedział przecież właśnie słowa/dźwięki. Słowo ruszyło i wykonuje pracę. Światło rozprzestrzenia się stale – od tamtej chwili. Nigdy nie trafia w próżnię i nie wraca puste. Zawsze wykonuje pracę choćbyśmy jej w tej chwili nie widzieli. Nigdy też nie przestało się rozprzestrzeniać.

Światłem staje się też każdy człowiek narodzony na nowo z Bożego Ducha. Staje się „światłością dla świata” i niesie to światło do świata, i do życia wszystkich ludzi. To światło w rzeczywistości jest dźwiękiem. Jest to informacja o tym, że każdy musi tu na ziemi zdecydować, czy chce narodzić się z Bożego Ducha. Tak właśnie światło dociera do ludzi i do całych narodów. Pamiętajmy więc o tym, żeby świecić czystym, a nie „brudnym, zamglonym światłem.” Nasze święte życie jest świadectwem i czysto brzmiącym dźwiękiem. Gdy żyjesz w kompromisie, to jest jak w tym przysłowiu : „żyjesz tak głośno, że już nic nie musisz mówić”. Problem tylko w tym, że dźwięki, które wyswobadzasz to fałsz.

Gdy poznajesz Słowa Boga to do twojego życia przychodzi światło. Docierające do ciebie słowa prawdy rozbłyskują w różnych obszarach twojego życia, jak fajerwerki w ciemną noc. Rozbłyskując rzucają światło na coraz to nowe obszary twojego życia. Doznajesz oświecenia i stajesz się taki jak Bóg- zmieniasz się na Jego podobieństwo. Twoja wiara rośnie tylko poprzez twoje posłuszeństwo Słowom Boga. Natomiast widzialne w twoim życiu owoce twojego posłuszeństwa wzmacniają twoją wiarę.

Podążając tą drogą dalej, osobiście uważam, że nasze myśli to też są dźwięki. Na świecie wyróżniamy dźwięki słyszalne i niesłyszalne dla ludzkiego ucha. Zewsząd otaczają nas dźwięki niesłyszalne , którymi porozumiewają się liczne organizmy na świecie. Są dźwięki na poziomie częstotliwości ludzkiej mowy i te niesłyszalne ludzkim uchem, czyli na innych częstotliwościach, a których istnienia nauka już dawno dowiodła.

Dodatkowo fizycy kwantowi dowodzą, że otaczające nas przedmioty przybierają kształt taki, jaki nadajemy im w naszych myślach. Nazywane jest to prawem przyciągania i działa również na wszystkie inne sfery naszego życia. Jeśli się czegoś boisz, to swoimi myślami przyciągasz to, czyli tak na prawdę kreujesz swoimi myślami rzeczywistość wokół siebie i nadajesz jej kształt. Diabeł nie słyszy naszych myśli, ale widzi wpływ naszych toksycznych myśli na otaczający nas świat i nasze życie. Później, nauczony swoim długoletnim doświadczeniem, podsuwa ludziom złe, fałszywe rzeczy, ale pasujące do kształtu, jaki nadajemy naszemu otoczeniu w swoich myślach. Uważam, że nasze myśli, które działają zgodnie z prawem przyciągania i kreują otaczający nas świat, są w rzeczywistości dźwiękami. Nie są słyszalne dla diabła bądź innych ludzi. Tak samo, jak wiele innych dźwięków, są niedostępne dla ludzkiego ucha, jednak mają moc przyciągać to, co nas otacza, a pasuje kształtem do naszych myśli. Biblia mówi, że przecież w mocy języka, czyli dźwięku, jest moc tworzenia, powoływania życia, nadawania kształtu przedmiotom i biegu sprawom. Słowem kreujemy nasze życie. Uwierzyłem a następnie wyznałem na głos aby wiedział cały świat materialny i duchowy, że tak ma być. Z obfitości wiary mówią usta i pochodzą nasze myśli. Jeżeli źle myślisz i twoje myśli nie niosą życia, a wręcz odwrotnie są źródłem śmierci, to takie właśnie dźwięki emitujesz z siebie. Nie są one słyszalne dla ludzkiego ucha, ale tworzą rzeczywistość wokół ciebie. Nadają kształt temu, co ciebie otacza. Ważne jest , żebyś był świadomy jakie dźwięki emitujesz. Będą one niosły albo życie albo śmierć.

Używaj mądrze tego, w co wyposażył nas Bóg, tworząc nas jako ludzi. Pilnuj swoich myśli, żebyś nie miał wokół siebie chaosu i bałaganu. Pilnuj swoich myśli, żeby otaczający ciebie świat nie był przepełniony strachami. Wypowiadaj odważnie na głos swoje decyzje, nakazując ich realizację. Wypowiadanie oznacza związywanie lub rozwiązywanie rzeczy mową naszych ust. Gdy wypowiadasz, to zapalasz lub gasisz światło, w różnych sferach twojego życia. Nie zapominaj, że światło jest dźwiękiem. Możesz oświetlić różne sfery swojego życia, gdy zaczniesz do nich odpowiednio mówić. Pilnuj też, abyś właściwie myślał, jeżeli chcesz aby otaczająca ciebie rzeczywistość miała odpowiadające tobie brzmienie. Skoro nasze myśli są jak dźwięki i działają zgodnie z prawem przyciągania, to przyciągniesz to, o czym myślisz. Nasze myśli kreują na ich kształt otaczającą nas rzeczywistość. Dlatego tak ważna jest zmiana naszego umysłu, czyli sposobu myślenia. Nie wystarczy, żebyś tylko wyznawał, że wierzysz zgodnie ze Słowem Boga. Ważne jest też, żebyś tak przemienił swoje myśli, żeby one były zgodne z twoim wyznaniem. Istotne jest, żeby twoje myśli nie przyciągały do ciebie innej rzeczywistości niż ta, którą kreujesz swoimi słowami. Wtedy masz pełnię mocy w swoich działaniach.

NIE BĄDŹ GŁOSEM KOMPROMISU

Julita Korgol 27 maja 2021 Bez kategorii

Nieważne jest to, czy jesteś człowiekiem niewierzącym- żyjącym według reguł tego świata, czy jesteś obywatelem Królestwa, jeżeli godzisz się na kompromis w Twoim życiu to znaczy, że albo jesteś leniwy albo wygodny lub po prostu boisz się stanąć po stronie prawdy. Nie ma też innego wytłumaczenia dla Twojego wyboru, choćbyś nawet bardzo chciał zaprzeczyć temu co napisałam powyżej.

Jeżeli głośno mówisz, piszesz i ogłaszasz do ludzi, że wierzysz w Jezusa i istotne są dla Ciebie Boże prawdy i zasady, którymi powinniśmy się kierować, a później żyjesz inaczej niż mówisz, to dla świata nie jesteś niczym więcej jak GŁOSEM KOMPROMISU. Świat odbierze Ciebie i całe Twoje życie jak jeden wielki, chodzący kompromis. Ani Tobie nie uwierzy, ani nie zaufa w prawdę, którą głosisz. Dla świata nie będziesz nikim więcej jak hipokrytą. Zresztą, jednym z wielu, których zna ten świat, co inaczej mówią niż żyją. Będziesz niby wierzący, a w sercu faryzeusz i polityk w jednym.

Jeżeli taki stan ma miejsce w Twoim życiu, to nie jesteś głosem Boga, ani przebudzenia, ale GŁOSEM KOMPROMISU.

Nie krzycz też, że chodzenie w prawdzie jest za trudne lub wręcz niemożliwe dla człowieka. To Twoja forma obrony. Takie kłamstwo, którym próbujesz siebie usprawiedliwić.

Był taki człowiek. Nazywał się Jezus, z zawodu Chrystus. Przychodząc na Ziemię przyszedł pozbawiony bóstwa. Przyszedł całkowicie jako człowiek. Doświadczony był we wszystkim tym i kuszony wszystkim tym, czym normalny człowiek, ale nie uległ. Nie uległ jako człowiek, a nie jako Bóg. Ten człowiek nigdy nie poszedł w swoim życiu na kompromis i udowodnił Swoim życiem, że każdy człowiek, jeśli tylko chce, to też może. I niech mi tu religia nie krzyczy, że był Bogiem, więc dlatego Mu się udało, a nam nie. To jest właśnie sposób, w jaki religijni ludzie odsuwają od siebie odpowiedzialność za swoje życie, a hołubią w sobie wygodę, lenistwo i lęk.

Życie bez kompromisu jest dla nas możliwe. To kwestia naszego wyboru i naszej decyzji. Jeżeli, jako wierzący człowiek, żyjesz w kompromisie, to nigdy nie uwolnisz pełni prawdy, bo to jest sprzeczne. Jak Bóg ma uwolnić przez Ciebie pełnię prawdy, skoro Ty, postawą twego życia, przeczysz właśnie tej prawdzie.

Pamiętaj, że z obfitości serca mówią usta i z obfitości serca wyraża się nasze życie przez nasze ciało. Gdy jesteś w kompromisie, to jest to właśnie z Twojej obfitości.

LĘK- piekielny doradca.

Julita Korgol 10 maja 2021 Bez kategorii

Jeżeli jest LĘK w Twoim życiu to oznacza, że obłożyłeś wiarą, czyli uwierzyłeś, w niewłaściwą myśl. Zaufałeś nie temu, komu powinieneś lub nie w to, w co powinieneś ufać.
Działa to tak samo u ludzi wierzących jak i tych nienarodzonych z Bożego Ducha, czyli tak zwanych „ niewierzących”. Jeżeli człowiek boi się to znaczy, że ufa diabłu i uwierzył w jego kłamstwo wypowiedziane do jego życia.
„Diabeł rzadko bierze całe życie jakiegoś człowieka na raz. Zazwyczaj robi to po trochu, krok po kroku. Pierwszy krok to mała dawka demonicznej mocy. Jest to drobna, ale niosąca spustoszenie myśl. Taki haczyk, żeby człowieka jakoś zaczepić, zahaczyć. Zazwyczaj podawana jest systematycznie. Podtruwa w oczekiwaniu, że człowiek podda się.” Jeśli człowiek nie stawi czoła tej myśli i nie odepchnie jej, a wręcz przeciwnie przestanie się przed tą pierwszą myślą bronić, a następnie podda się i przyjmie tą myśl, dopiero wtedy diabeł może sięgnąć po dalszy kawałek życia tego człowieka poddając mu kolejne myśli.

Diabeł sam w sobie nie ma broni, ani mocy. Nie ma narzędzia, żeby uderzyć człowieka. Jeśli chce zadziałać to potrzebuje kogoś okłamać. W przypadku lęku musi przekonać człowieka, żeby zaczął się czegoś lub kogoś bać. W rzeczywistości po prostu podsunąć myśl i oszukać, że stanie się coś złego. Coś, co jest na dany moment tylko jak wytwór naszej wyobraźni i ma możliwość zaistnieć, gdy w to uwierzymy. Już fizycy kwantowi dowodzą, że kształtujemy rzeczywistość wokół nas przez to, jak ją postrzegamy, czyli w co wierzymy.

Radość serca wychodzi na zdrowie- duch przygnębiony wysusza kości. Przecież znaczy to również tyle, że życie przepełnione lękiem jest jak pustynia. Nie znajdziesz tam radości życia – a przecież wszyscy czytamy, że mamy składać wszystkie troski na Boga.
Nie bój się i odważnie napominaj diabła. Mów do niego: „ufam Bogu i nie przekonasz mnie diable, bo ja nie jestem przestraszony, zmartwiona, rozżalony, czy przygnębiona.”

„Bóg nas pobłogosławił odpornym umysłem- nie musimy ulegać strachowi, bo to sposób w jaki diabeł próbuje drwić i naśmiewać się z Boga. Odporny umysł odrzuca żądania strachu.”
Jesteśmy stworzeni do miłości i zaufania. Natomiast lęk jest czymś, czego uczeni jesteśmy od małego dziecka. Uczymy się bać, gdy żyjemy i bierzemy przykład z niewłaściwych postaw innych ludzi prezentowanych przez nich tu na Ziemi. Otaczający nas w życiu ludzie: rodzice, znajomi, nauczyciele, media mówią do nas, że mamy się bać albo uczą nas jak się bać. Często swoje lękowe podejście ci wszyscy nazywają jeszcze mądrością. Jednak Jezus, który przyszedł na Ziemię, również po to aby pokazać charakter Ojca, który tę Ziemię stworzył, nigdy nie uczył nikogo jak się bać. Żaden z jego uczniów nie dostał lekcji jak się bać. Uczył ich jak ufać i kroczyć w odwadze za talentami, obdarowaniami i pragnieniami ich serc. Czyli jak kroczyć w odwadze za tym wszystkim, co zostało w nich złożone przed założeniem świata.

Jeżeli podnosi się w kimkolwiek myśl, że w Biblii jest mowa o bojaźni Bożej, to oczywiście prawda. Jednak bojaźń Boża nie ma nic wspólnego z lękiem przed Bogiem. Bojaźń Boża oznacza pragnienie bycia posłusznym prawdom Bożym. Jest to pragnienie czystości. Nie ma to nic wspólnego z myślami lękowymi, których autorem jest diabeł.

Pewien mąż wiary powiedział kiedyś, że „Siła woli, czyli niezależność w dokonywaniu wyborów, to dar od Boga. Nie udostępniaj jej nikomu, czy to przez alkohol, narkotyki, czary, wróżby, hipnozę bądź też krzywą zależność od drugiego człowieka.” Nie udostępniaj swojej wolnej woli również przez lęk.

Jeżeli się boisz to Twoje wybory nie są już tylko twoje. Nie są już niezależne. Twoje wybory są wtedy zależne od panoszącego się w Twoim życiu lęku. Lęk przed czymś oznacza, że nie dysponujesz w pełni swoją wolą. Twoje decyzje są uzależnione wówczas od wpływu czegoś lub kogoś, czego się boisz. Pamiętam jak 20 lat temu podczas studiów marzyłam, żeby pojechać do innego kraju na wymianę studencką. To było moje wielkie pragnienie. Jednak bałam się, że za słabo znam język i nie pojechałam. Moją wolą i pragnieniem było pojechać. Pozwoliłam jednak, żeby lęk tak wpłynął na moją wolną wolę, że pod jego wpływem zmieniłam zdanie i nie pojechałam. Lęk spowodował, że nie dysponowałam wtedy pełnią swojej wolnej woli. Zamiast tego tkwiłam w niewoli lęku, który determinował moje decyzje.

Cały świat krzyczy : „ zawsze masz wolną wolę”. Nieprawda. Twoja wolna wola istnieje odnośnie wyboru : bać się, czy nie bać się. Jesteś wolny, gdy się nie boisz. Jeżeli jednak lęk ma wpływ na twoje wybory to nie masz wolnej woli, ponieważ nie robisz tego czego pragniesz. Nie realizujesz swoich pragnień i marzeń. Zamiast tego tkwisz w miejscu i się boisz, a przecież lęk nie jest żadnym z twoich pragnień. Przestań utożsamiać się z lękiem. Żaden człowiek nie został stworzony jako bojaźliwy.

Lęk jest Twoim wrogiem, bo wyłącza Twoją niezależność w podejmowaniu wyborów. Decydujesz wtedy nie w oparciu o prawdę ale o to, czego się boisz. Wyłączasz swoją wolną wolę i stajesz się zakładnikiem lęku. Droga do realizacji naszych pragnień prowadzi zawsze najpierw przez zaprzestanie słuchania podszeptów lęku.

ZWYCIĘZCA MUSI WIERZYĆ W SIEBIE

Julita Korgol 22 kwietnia 2021 Bez kategorii

Nie tylko wiara w Boga jest Ci potrzebna ale musisz też WIERZYĆ W SIEBIE.

Musisz wierzyć, że możesz robić rzeczy – realizować swoje pragnienia.

Bez zbudowanej wiary w siebie, w to kim jesteś, nie zrobisz nic – po prostu nie wykonasz pierwszego kroku.

Nikt Ciebie nie zmusi, żebyś coś zrobił, a już na pewno nie Bóg. Możesz wrzeszczeć i płakać do Boga :” zrób coś”, ale w odpowiedzi usłyszysz tylko: ” to Ty coś zrób, wykonaj pierwszy krok”.

Więc poza mówieniem:” wierzę w Boga” zacznij wyznawać: ” wierzę też w siebie, że mogę”.

Ufaj w tym temacie Bogu ponieważ Biblia mówi, że to Ty możesz wszystko.

Więc CZEMU NIE DZIŚ, CZEMU NIE TERAZ ?!

SZAMAN ŚWIĘCI JAJKA

Julita Korgol 2 kwietnia 2021 Bez kategorii

Religia w Europie to tradycja taka sama jak szamańskie zwyczaje w Afryce. To naprawdę niczym nie różni się. Dodatkowo sami Afrykańczycy nazywają ich szamańskie zwyczaje tradycją a nie czarami. Dokładnie tak samo twierdzi wielu ludzi w Europie , że „chrześcijańskie dziedzictwo kulturowe Europy” to nasza tradycja. Tylko niestety często ludziom wydaje się, że przez urodzenie w tzw. chrześcijańskiej Europie są lepsi i przez samo urodzenie dziedziczą bycie chrześcijaninem. Trudno uwierzyć, że myślący człowiek może wysnuć taki pokręcony wniosek. Wiary nie można odziedziczyć. Za to często widać, że religijni ludzie w ich zachowaniu, są tak samo zaczarowani jak ci uwikłani w szamanizm.

Religia nie wywyższa Jezusa. Gdy Jezus przyszedł na Ziemię wystąpił właśnie przeciwko uczynkom religii. RELIGIA WYWYŻSZA CZŁOWIEKA, który czuje się lepszy, gdy zrobi coś, czego jego zdaniem oczekuje od niego Bóg.

Religia to taka sama tradycja jak pogańskie gusła, starodawne obrzędy czy rytuały plemienne w Afryce. Zrobię coś, żeby stało się coś i żeby poczuć się lepiej. Przekupię jakieś duchy.

Chrzest niemowląt, komunia niewierzących dzieci, bierzmowanie nastolatków, pasterka na święta, ślub jako ceremonia przed ludźmi, święcenie jajek, droga krzyżowa, spowiedź, post- czyli nie jem mięsa w piątek i przed świętami, bo to podoba się Bogu. Co to znaczy ? Czy gdyby Bóg oczekiwał od ludzi, po przyjściu Jezusa, żeby nadal spełniali jakieś rytuały lub obrządki, czy też uczynki religijne, to nie powiedziałby im o tym osobiście, gdy jako Jezus przechadzał się po Ziemi?

Czy naprawdę myślący człowiek uważa, że Bóg, który stworzył niebo i ziemię oczekuje, bądź chce, żeby ludzie z okazji święta Jego zmartwychwstania, które to święto na marginesie sami wymyślili, święcili jajka i kiełbaski? Po co mu to? Jaki to ma cel? Przecież nie przybliża to człowieka do Boga. Co to za ciasnota umysłowa w ludzkich głowach? A przecież nie dzieje się to wszystko w jakimś zaścianku.

„Rzucę gnój na waszą twarz, gnój waszych świąt”- tak powiedział Bóg w księdze Malachiasza i jeszcze dodał w Ewangelii Mateusza „serce Wasze jest daleko ode mnie”. Wyraził w ten sposób zdanie na temat obchodzonych przez ludzi świąt i wszystkich ludzkich celebracji. Tylko ludzie zdania Boga w tym temacie nie znają. Nie czytali, nie szukali, nie interesuje ich opinia Boga ani w tym temacie, ani w wielu innych. Jak zwykle wiedzą lepiej sami. Jak zwykle robią tak jak chcą. Celebrują swoje dziwne uroczystości i pogańskie zwyczaje, myśląc, że to właśnie podoba się Bogu i dzięki temu zasłużą na coś u Boga. Prawdy nie znają. Nie chcą szukać. Prawda jest taka, że na nic nie zasłużą i niczego za to nie dostaną.

Możesz przejść 1000 razy drogę krzyżową, tylko po co? Dla Boga to wszystko jedno. On nie wymyślił drogi krzyżowej ani pasterki. Bóg nie chce teatru. To ludzie lubią tego rodzaju imprezy i performance. Robią to dla siebie. Tak miło im później w duszy. Rozgrzeszają później sami siebie myśląc w głowach swoich: „ byłem na drodze krzyżowej, pościłem w piątek, zjadłem święcone jajko w niedzielę”. Zaganiają jeszcze do tych samych obrządków swoje małoletnie dzieci starając się wychować je „w wierze”- tylko niestety nie wiadomo w co. Po spełnieniu tych wszystkich obrządków nie znaczy, że teraz jesteś święty i bez grzechu. Szkoda, że większość ludzi nie wie, że dla Boga to wszystko jedno, On tego nawet nie widzi, więc jakby miał to docenić.

Religia naprawdę niczym nie różni się od komedii teatralnej, może tylko tym, że związuje życie nieświadomych i bojaźliwych ludzi.

To człowiek wymyśla obrzędy, ponieważ stereotypy społeczne od lat go uczą, że aby zasłużyć na coś musi coś zrobić. Pomijając już fakt, że człowiek czuje się rozgrzeszony, gdy wykonał religijny uczynek- czyli chodzi też o to, żeby zniknęło zwykłe potępienie w jego duszy.

Jednak Jezus wskazał, że grzech popełniamy przede wszystkim w sercu mając złe myśli i intencje. Nie da się grzechu odkupić przez spowiedź przed człowiekiem, uczynki, rozgrzeszenie dane przez człowieka, ani przez 100 razy odmówione „zdrowaś Mario”. Dla takich ludzi wcale nie ma rozgrzeszenia. To znowu ludzki schemat myślenia, że jak coś zrobię to zasłużę- tylko tym razem zasłużę na rozgrzeszenie. Nic jednak z tego. Nic bardziej mylnego. Grzechy wymazuje tylko wiara w krzyż i zmartwychwstanie Jezusa jako Syna Bożego. Biblia mówi o tym wprost i żaden człowiek nie może tego zmienić.

Zamiast więc uparcie święcić kolejny rok z rzędu swoje jajka, kiełbaskę i babeczkę, lepiej usiądź i się zastanów po co to robisz? Zadaj sobie pytanie, czy twoje serce jest daleko czy blisko Jezusa, czy rozumiesz Jego zmartwychwstanie i czy doświadczasz jego mocy w Twoim życiu dziś? Czy manifestuje się moc zbawienia w twoim codziennym życiu? Użyj swojego trzeźwego umysłu do oceny twojego własnego życia. Bądź w tym uczciwy ze sobą. Powodzenia.

Z KLATKI DO KLATKI – czyli JAK LUDZIE WPADLI W PUŁAPKĘ

Julita Korgol 16 marca 2021 Bez kategorii

Stoję i patrzę na setki, jak nie tysiące ludzi, szybko przemierzających ulice wielkiego miasta. Jedni w samochodach, inni w autobusach, metrze, rowerem lub pieszo. Szybko, żeby zdążyć. W ciągłym pośpiechu. Ciągle brak im czasu, chęci i sił, żeby głębiej pomyśleć. Niektórzy to już nawet boją się zaglądać głębiej w siebie z obawy co tam mogliby usłyszeć. Przecież mogłyby powstać z tego jakieś niewygodne wnioski. Jednak po co budzić sumienie i trzeźwy osąd, gdy śpi. Przecież łatwiej jest żyć uśpionym. Powtarzając sobie, przy okazji niby żartem: ”z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”, odejmując w ten sposób rangę temu jak żyją.

Widzę śpieszących się ludzi do pracy w biurach. Często ci ludzie siedzą w biurze w boksach jak w klatkach. Po żmudnej pracy wracają do swojego mieszkania na kredyt, bo inaczej się nie da. Kredyt wzięty do końca ich młodych dni. Biegiem, śpieszą się jakby z klatki do klatki. Ludzie, którzy myślą, że to, czego doświadczają to jest życie. Nie widzą, że dali się oszukać i nie doświadczają pełni. Sprytny diabeł? Gdzie więc podział się trzeźwo-myślący człowiek? Dlaczego nie szuka prawdy?. Dlaczego nie widzi, jak diabeł kradnie im kolejne dni. Mami ich złotem, choć w ustach czują raczej posmak błota. Z zewnątrz pozornie bogaci ludzie , a biedacy w swoich sercach i duszach.

Pamiętam jak ponad 8 lat temu usiadłam w łazience w moim domu. Zamknęłam na klucz drzwi. Dzieci były jeszcze małe. Często to była jedyna oaza spokoju, gdzie mogłam zebrać myśli. Właśnie wtedy pochyliłam się w moich myślach nad moim życiem. Miałam trochę ponad 30 lat. Siedziałam i rozmyślałam: „Mam trochę ponad 30 lat. Upłynął mi ten czas tak szybko, jakby to było najwyżej 5 lat. Przypuszczalnie za kolejne 30 lat będę siedziała w tej samej łazience. Będę wtedy miała 60 lat i będę rozmyślała o tym, że upłynęło kolejne 30 lat. Upłynęłoby z pewnością tak samo szybko jak pierwsze 30 lat. A ja…prawdopodobnie tak jak teraz, znowu będę pewna, że choć z pozoru wszystko mam, to wiem, że czegoś mi w życiu brakuje. Nawet nie umiem określić co to jest. Jest pustka, której nic nie może zapełnić, a ja nie wiem czym ona jest”. Siedziałam tam i nie mogłam uwierzyć, że to właśnie to, czego doświadczam, to jest życie. Nie mogłam uwierzyć, że to właśnie o to chodzi w życiu. Żeby tak po prostu trwać z dnia na dzień, nawet zaspokajając swoje tzw. wszystkie potrzeby. Zadawałam sobie retoryczne pytanie: „to właśnie to jest życie?…” Jednak nie znajdywałam na nie odpowiedzi. Nie przychodził mi też do głowy nikt kogo znałam, o kim mogłabym powiedzieć, że pochwycił pełnię życia. Widziałam, że każdy coś ściga, ale nie jest spełniony. Widziałam, że to co złapie nie zapełnia tkwiącej w nim pustki, tak jak nie zapełniało we mnie. Nikt nie był wiarygodną odpowiedzią na moje pytanie. W końcu zapytałam nawet samego Boga: ”czy Ty jesteś?”. Szczerze zadałam Mu to pytanie.

Patrząc z boku, jak wygląda życie dużej liczby ludzi i czego doświadczają. Przyglądając się temu, co głównie absorbuje ich uwagę i wysiłek. Naprawdę nie trudno jest zauważyć, że ludzie w swoich życiach wpadli i tkwią w swego rodzaju pułapkach. Jednak oni nie zauważają tego. Jakby zasłonięte są ich oczy. Uważają swoje powiązane życie za normę. Przecież wszyscy wokół mają albo tak samo jak oni, albo niektórzy nawet gorzej. Czym więc martwić tu się? Albo czym się tu zajmować? Skoro większości ludzi życie tak właśnie wygląda, to jest to po prostu standard. Zagłuszają myśli i czują się z tym bezpiecznie. Przecież wszyscy, których znają, też uważają tak jak oni, że to po prostu jest życie.

Jednak życie wcale nie jest po to, żeby przeżyć je tak po prostu. Żeby godzić się na to, czego nie pragniemy tylko myśląc: ”tak musi być i przecież prawie wszyscy tak mają”. Gdy patrzę na to z boku, to niestety ale okazuje się, że sprytny jest diabeł, a ogłupiony i ślepy człowiek. Jednak nie taki był zamiar Boga. Nie tego chciał, gdy stworzył Ziemię i powiedział, że to ludziom daje Ziemię we władanie. Powiedział też, że nie będzie ingerował, jak my ludzie, zarządzamy Ziemią i władamy danym nam życiem. Dostaliśmy prezent, dar od Boga. Gdy dajesz komuś prezent, a twoje intencje są czyste, to nie po to, żeby wydawać mu polecenia jak z prezentu korzystać. Intencje Boga są zawsze czyste, więc słowa dotrzymuje.

Człowiek zwyczajnie musi pomyśleć. Następnie musi postanowić, że nie musi wcale u niego być źle, być jakoś, tak jak u innych albo byle jak. Przecież człowiek może nie zgodzić się na to. Wystarczy, że zapragnie opuścić swoją klatkę. Dobrze by było, żeby człowiek zechciał być wolny. Żeby poszukał życia, zamiast udawać, że to czego doświadcza to 100% życia w życiu. Żeby przestał godzić się na bylejakość. Człowiek musi wybrać wolność. Do wolności prowadzą tylko nasze odważne decyzje. Marzenia nie przerosły ludzi, to ludzie dali się oszukać, że są nierealne. Ludzi straszy się, że Bóg chce, żeby ludzie cierpieli materialną biedę. Religia krzyczy: ”asceza to cnota”. To nie prawda. Bogactwo jest błogosławieństwem a bieda przekleństwem. Sam Bóg powiedział, że na tym świecie pieniądz może wszystko. Bóg chce, żeby człowiek był materialnie bogaty, ale przy tym wolny w sercu od swoich pieniędzy, wolny od lęku i blisko z Nim. Człowiek został stworzony aby być wolnym i żyć w wolności.

Wielki człowiek to nie ten, który jest uosobieniem sukcesu według światowego wzorca. Kruchy jest jego sukces. W jego sercu czai się często nienazwany lęk, a życiu towarzyszy obawa. Nie dość, że nie jest pewny swojej przyszłości, to jeszcze lęka się przed utratą twarzy wśród szeroko otaczających go ludzi. Znajomych i nieznajomych, co są takimi samymi więźniami jak on. Człowiek taki, sam przed sobą, rzadko przyznaje się do braku pełni w jego własnym życiu.

Człowieku, zacznij szukać, bo prawdziwie wielki jest ten, który przejrzy na oczy i wyjdzie na wolność.

„U mnie jest rada i zdrowy rozsądek. Mam rozum, mam także moc. Ci, którzy mnie szczerze szukają znajdują mnie. U mnie jest bogactwo i sława, trwałe dobra i powodzenie. Kto mnie znalazł, znalazł życie. Lecz kto mnie pomija, zadaje gwałt własnej duszy.” Autor tych słów to Bóg- Jezus Chrystus.

Bóg nie przyspiesza i nie zwalnia

Julita Korgol 6 marca 2021 Bez kategorii

Za pomocą wygłaszania takiej teorii, że Bóg przyspiesza albo zwalnia ludzie próbują zwolnić siebie z odpowiedzialności za swoje życie. Zwolnić siebie z odpowiedzialności za podejmowanie decyzji, robienie kroków i wyczekują na tzw. Boże przyspieszenie w ich życiu.
Niestety ale się nie doczekają.

W drugiej opcji mamy sytuację, gdy niektórzy ludzie nie rozumieją słowa pokorny/ zależny od Boga. Próbują tłumaczyć swoje czyny, gdy zrobili coś, wykonali krok w wierze i jest rezultat, twierdząc, że to nie oni, a Bóg przyspiesza.
Jednak jest to błąd, a takie rozumowanie to wielka bzdura.

Bóg nie przyspiesza ani nie zwalnia. Byłoby to wbrew Jego słowom, gdzie jest powiedziane, że Bóg jest stały i niezmienny. Ponieważ jest stały i niezmienny to Jego działanie jest stałe i zawsze z tą samą prędkością. Polega tylko i wyłącznie na odpowiadaniu mocą na uwolnioną przez nas wiarę. Wiarę, która manifestuje się jako poczynione przez nas kroki wiary, czyli to, gdy coś robimy.
Bóg jest wieczny, a w wieczności nie ma czasu. Gdy nie ma czasu to prędkość nie zwalnia i nie przyspiesza. No i jak to się ma do teorii o tym, że Bóg zwalnia lub przyspiesza.
Okazuje się, że teoria o przyspieszaniu przez Boga jest wymyślona przez ludzi bojaźliwych i bez wiary, czekających „na grom z jasnego nieba”. Niestety bez wiary Niebo z Ziemią nie połączy się i mocy nie doświadczy się. Teoria ta podchwycona jest też przez ludzi religijnych, którzy nie chcą przyjąć, że Bóg porusza się na Ziemi tak szybko i tylko tak, jak porusza się ten, co chodzi w wierze i manifestuje ją robiąc kroki wiary. Boją się, że odbiorą w ten sposób Bogu chwałę, gdy powiedzą, że zrobili coś, bo mieli wiarę aby to uczynić.
Tymczasem Bóg dał Jezusa, a teraz szuka naszej wiary. Stale, z tą samą prędkością, przyspieszeniem, pędem czy jakbyśmy tego nie nazwali. Tak działa Boże prawo przyciągania – niebiańska grawitacja, gdzie wiara przyciąga moc!
Dlatego jest napisane w Biblii, że „kto uwierzy jeszcze większe rzeczy będzie czynił niż ja”. Sam Jezus to powiedział. Wcale, nie uważał, że odbierze to chwałę Bogu. Rozumiał czym jest zjednoczenie z Bogiem po powtórnym narodzeniu z Bożego Ducha. Czyli, że żyję już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus.
Bóg dał Ziemię w zarząd ludziom i dotrzymuje Swojego słowa. Inaczej byłby kłamcą, gdyby zaczął sam sobie „uprawiać tutaj jakiś ogródek”. Ponieważ Bóg kłamcą nie jest i Swojego słowa nie zmienia ani nie cofa, oznacza to, że ludzie zarządzają Ziemią, a On sam nic z zewnątrz nie czyni.
To człowiek przyspiesza i pędzi albo zwalnia – adekwatnie do swojej wiary. Efekty naszych działań zawsze są adekwatne do miary naszej wiary. I to cała tajemnica Bożego przyspieszenia.

Jeżeli ktoś mówi, że Bóg zna najlepiej czas dla nas, że ma do tego Swój plan dla nas i wie, w którym czasie zadziałać, to także mówi nieprawdziwe rzeczy. Często mówią to ludzie, gdy nie robią nic i czekają aż coś spadnie na nich z Nieba, i zmusi do działania. Ani nic nie spadnie, ani nic ich nie zmusi. Nie usprawiedliwiaj swojego braku działania! Lepiej bądź szczery z Bogiem i rozdzieraj przed Nim serce wołając, że chcesz zmiany. Zamiast pukać w Nieba bramy lepiej kop i wal pięściami.
Twoja gorliwa modlitwa sprawi, że wzrośnie Twoja wiara i zrobisz pierwszy krok.
Tak, to modlitwa sprawia, że rośnie nasza wiara. Gwałtownicy porywają Królestwo. To Ci, co poruszają się, robią coś, pędzą. Na Twój krok wiary, Twoją decyzję, zstąpi moc i będzie efekt- to jest ten moment, gdy ludzie mówią, że Niebo łączy się z Ziemią. Duchowe prawo przyciągania.
Bóg nie przyspieszy i nie zwolni w życiu nowo-narodzonego człowieka. To już wiesz. Bóg tak szybko porusza się na Ziemi i w życiu tych ludzi, jak szybko porusza się człowiek narodzony z Bożego Ducha. W rzeczywistości jest tak, że to my poruszamy się. Jeżeli Ty coś robisz, to coś się dzieje, jeżeli tkwisz w miejscu, to nie dzieje się nic.
Ludzie często mają w sercu liczne pragnienia. Przyspieszenie ludzi jest jednak tylko takie, jak nasza wiara do realizacji tych pragnień. Jeżeli człowiek narodzony z Bożego Ducha ma pragnienia, to może zbudować też wiarę, żeby je zrealizować. Będzie przyspieszał adekwatnie do swojej wiary i poruszał się z prędkością taką jak jego wiara . Człowiek, który oddał życie Jezusowi, ale jest leniwy lub lękliwy w duszy swojej, będzie czekał na Boże poruszenie, zwalniając siebie z decyzji i odpowiedzialności. Jednak nigdy nie doczeka się. Stale wyczekując doczeka kresu swoich dni i pusty, a nie syty zakończy na Ziemi swój bieg.
Ja pragnę oglądać prędkość, zmiany i działania w moim życiu. Przyspieszenie i prędkość zależy ode mnie. To czy działam, coś robię, także zależy tylko ode mnie.
Bóg nie przyspiesza ani nie zwalnia. Robi to wierzący człowiek adekwatnie do swojej wiary.